پرورده ی عشق شد سرشتم                 جز  عشق  مباد  سر  نوشتم

یا  رب  به  خدایی  خداییت                     وان  گه  به  کمال  پادشاهیت

کز عشق  به  غایتی  رسانم                      کاو  ماند  اگر  چه  من  نمانم

گر چه زشراب عشق  مستم                    عاشق تر از این کنم که هستم

دوستانم همه نابند طلا سیری چند؟؟

دور باد از همه شان درد‏‎‏ بلا سیری چند؟

بی گل روی عزیزان نفسم میگیرد

بی حضور رفقا صلح و صفا سیری چند؟؟